Wierzący mogą dziś pytać: W jaki sposób prezentować chrześcijaństwo wobec niechrześcijan i niewierzących? Jak bronić własnej wiary? Gdzie szukać najskuteczniejszych argumentów? Jak zintegrować współczesne myślenie naukowe i kulturowe z prawdami głoszonymi w Kościele? Swoje wątpliwości mogą mieć również osoby, które zastanawiają się nad konwersją lub przyjęciem katolicyzmu. Książka Wokół pytań o apologie jest przyczynkiem do odpowiedzi na te i podobne pytania.
Pierwsza jej część zawiera refleksję systematyczną i otwiera różne perspektywy myślenia: teologiczną, historyczną, filozoficzną, religioznawczą oraz związaną z implikacjami z teorii ewolucji. Za zagadkowo brzmiącym podtytułem Akcenty krakowskie ukryte są konkretne studia przypadków apologii, których sceną była stolica Małopolski oraz trzy postacie, które były lub są związane z Krakowem, a których myśl może pomóc w poszukiwaniu skutecznych argumentów za chrześcijaństwem: Józefa Tischnera, Józefa Życińskiego i Michała Hellera. Te zagadnienia znalazły się w drugiej części monografii.
https://www.wydawnictwoscriptum.pl/wokol-pytan-o-apologie-akcenty-krakowskie-p-482.html
Spis treści
Wstęp
I. Perspektywy ogólne
Przemysław Artemiuk, Od apologetyki do nowej apologii
Krzysztof Jaworski, Rola paradygmatu w badaniach z zakresu teologii
Krystian Kałuża, Chrystus i religie. Zarys chrześcijańskiej teologii religii
Monika Pławecka OSU, Apologia chrześcijaństwa wobec teorii ewolucji – propozycja D. Edwardsa
Tereza Huspeková CHR, Doktryna „wieloaspektowości” jako forma apologii – czego możemy się nauczyć od dżinistów?
II. Perspektywy krakowskie
Wojciech Baran, Apologia nauki o (nie)pokalanym poczęciu Najświętszej Maryi Panny na Uniwersytecie Krakowskim w XV w.
Łukasz Piórkowski, Duszpasterskie inicjatywy kard. Franciszka Macharskiego jako forma apologii małżeństwa i rodziny
Lech Wołowski, Józef Tischner jako apologeta chrześcijaństwa
Antoni Nadbrzeżny, Apologia dialogiczna. Arcybiskup Józef Życiński wobec współczesnej kultury
Wojciech P. Grygiel, Michała Hellera apologia transcendencji jako poznawczej granicy uprawiania współczesnej nauki